ದೃಶ್ಯ ವೈಭವ.

ಅನಂತ ಮುತ್ತುಗಳೊಂದಾಗಿ
ಧರೆಗೆ ಮುತ್ತಿಕ್ಕೆ ಧಾವಿಸುತಿರೆ..
ಮುತ್ತುಗಳ ಲಾಸ್ಯಕ್ಕೆ
ಒನಪು ವಯ್ಯಾರಕೆ...
ಮನಸೋತ ತುಂಟ
ಸುಳಿಗಾಳಿ....
ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ಭರೆಂದು
ಬೀಸುತ್ತಾ...
ಮುತ್ತುಗಳ ಬೆನ್ನಟ್ಟುತ್ತಾ...
ಆಟವಾಡುತ್ತಿರೆ
ಎತ್ತರದ ತರುಗಳೂ
ದಟ್ಟ ಹಸಿರು ಗರಿಗಳೂ
ತೂಗುತ್ತಾ ಜೊತೆಗೂಡುತಿರೆ
ಪದ್ಮ ಸರೋವರದಲ್ಲಿ
ಸಂಚಲನ ಮೂಡುತಿರೆ
ಮಾಯದ ಮುಸುಕೊಂದು
ವಸುಂಧರೆಯ ಮರೆಮಾಡಿತ್ತು...

ನಾಚಿ ಮೋಡಗಳಲಿ
ಮರೆಯಾಗಿದ್ದ ರವಿ...
ಚಿನ್ನಾಟವ ಕಾಣಲು
ಮುದದಿಂದ ಇಣುಕೆ...

ಮುಸುಕು ಸರಿದು....

ಮಿಂದು ಶುಭ್ರವಾದ
ಖಾಲಿ ರಸ್ತೆ ಕಣ್ಣಮುಂದಿತ್ತು....

ಮಳೆ ಬಂದಾಗ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸೊಬಗು, ಬಿನ್ನಾಣವನ್ನು ವರ್ಣಿಸಲು ಪದಗಳು ಸಾಲದೇನೋ ಅನ್ನಿಸುವ ಆತಂಕ... ಆ ದಿನ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಮೋಡ ಕವಿದ ವಾತಾವರಣವಿದ್ದರೂ... ಮಳೆಯಾಗದೇನೋ ಎಂಬ ಉದಾಸ ಭಾವವಿದ್ದಾಗ, ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಶುರುವಾದ ಮುತ್ತಿನ ಹನಿಗಳ ಧಾರೆ ನನ್ನನ್ನು ಹೊರಗೆ ಎಳೆ ತಂದಿತ್ತು. ಯಡಿಯೂರು ಕೆರೆ ಬೀಸುತ್ತಿದ್ದ ಸುಳಿಗಾಳಿಗೆ ಎಬ್ಬಿಸುತ್ತಿದ್ದ ತರಂಗಗಳು ವರ್ಣಿಸಲಸಾಧ್ಯವಾಗಿತ್ತು... ಯಾರಾದರೂ ವಾದ್ಯ ನುಡಿಸಿ ತರಂಗಗಳ ತೇಲಿ ಬಿಡುತ್ತಿರುವರೇನೋ ಅನ್ನುವ ಭ್ರಮೆ ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಬೆರಗಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದ ನನಗೆ, ಅತ್ಯದ್ಭುತವಾದ ದೃಶ್ಯ ವೈಭೋಗವಿನ್ನೂ ಕಾದಿತ್ತು.....ಭರ್ರ್ ಎಂದು ಬೀಸುತ್ತಿದ್ದ ಸುಳಿಗಾಳಿ ಮುತ್ತಿನ ಧಾರೆಯನ್ನು ಅನಾಮತ್ತು ಎತ್ತಿ ಎತ್ತಲೋ ಕೊಂಡೊಯ್ಯುತಿದೆಯೇನೋ ಅನ್ನಿಸುವಂತಿತ್ತು.... ಜೊತೆಗೆ ಕೆರೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೂ, ನಮ್ಮ ಬಹು ಮಹಡಿ ಕಟ್ಟಡಗಳಲ್ಲೂ ಇರುವ ಎತ್ತರದ ತೆಂಗಿನ ಮರಗಳ ಗರಿಗಳೂ ಬೀಸುವ ಸುಳಿಗಾಳಿಗೆ ತೂಗುತ್ತ, ಮುತ್ತಿನ ಧಾರೆಯ ಸಂಗೀತಕ್ಕೆ ತಲೆದೂಗುತ್ತಿರುವಂತೆ, ತಾನೇನೂ ಎತ್ತರದ ತರುಗಳಿಗಿಂದ ಕಡಿಮೆಯಿಲ್ಲವೆಂದು ಬೀಗುತ್ತಾ, ವೈಯಾರದಿ ಬಳುಕುತ್ತಾ ಲಾಸ್ಯವಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ತರುಗಳೂ.... ಮೋಡದ ಮರೆಯಲ್ಲಿ ಅವಿತಿಟ್ಟು ಕೊಂಡು ವಸುಂಧರೆಯ ಅಪ್ರತಿಮ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಕದ್ದು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಸೂರ್ಯ.... ತೇಲುತ್ತಿದ್ದ ಮೋಡಗಳು, ಕೆರೆಯಲ್ಲಿ ಅರಳಿರುವ ಸುಂದರ ಪದ್ಮಗಳನ್ನು ನೋಡಿ, ಮೋಹಗೊಂಡಿರುವರೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ಸ್ಥಬ್ದವಾಗಿ, ಮುಸುಕು ಬೀರಿ, ವಸುಂಧರೆಯನ್ನು ಮರೆ ಮಾಡಿದ್ದ ಕೆಲವು ಘಳಿಗೆಗಳು...... ಅಬ್ಬಾ...... ನನ್ನ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಪ್ರಕೃತಿ ಮಾತೆ ಆಡಿದ ಆಟ, ನೋಡಲೆರಡು ಕಣ್ಣುಗಳು ಸಾಲದಂತಾಗಿತ್ತು.

ಹಾಗೇ ಕೆಲವು ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲೇ... ವಸುಂಧರೆಯ ಸೌಂದರ್ಯ ನೋಡದೆ ತಾನಿನ್ನು ಅವಿತಿರಲಾರೆನೆಂದು ಹೊರಗೆ ಬಂದ ಸೂರ್ಯ ಕಿರಣಗಳು ಅತ್ಯಂತ ಮನೋಹರ ದೃಶ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಇವೆಲ್ಲಾ ಅನುಭೂತಿಗಳು ಕೇವಲ ಕೆಲವೇ ಘಳಿಗೆಗಳಲ್ಲಿ ಮುಗಿದಿತ್ತು. ಎಚ್ಚೆತ್ತ ನನಗೆ ಒಮ್ಮೆಲೇ ಆದ ಅನುಭವವೆಂದರೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ರಾಚಿದ ಖಾಲಿ ರಸ್ತೆ..... ನನ್ನ ಗಡಿಯಾರದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಕ್ಷಣಗಳು ಕಳೆದು ಹೋಗಿದ್ದವು.....